Reisverhaal 5 (22 juni t/m 5 juli)

Logboek 5: 22 juni
Op een zaterdagochtend moest ik met Ingo en Lizanne vroeg op, omdat om half zeven Jaïro (taxi) voor de poort stond om ons naar Batan te brengen. Vanuit Batan zijn we met de bus naar Puerto Límon gegaan, om daar over te stappen op de bus naar Puerto Viejo. Ik dacht dat ik de route inmiddels wel kende maar de bus reed het hele stuk langs de zee, terwijl we vorige week met de taxi een stuk door de bergen reden. Vlak buiten de limoenenstad ligt het meest geweldige vliegveld die ik ooit gezien heb. Tussen de zee en de weg ligt een landingsbaan met een ieniemienieterminal. Langs de landingsbaan staat een heel laag hekje om ervoor te zorgen dat het onmogelijk wordt om de landingsbaan op te komen. Het is trouwens ook nog een internationale airport aangezien er ook naar Panama, wat 25 KM verderop ligt, wordt gevlogen. Na deze wederom enerverende rit kwamen we aan in de oude haven. we sliepen in hotel Puerto Viejo voor $12. Een paar uur later werden we vergezeld door Micha en Rianne. Nu het gezelschap compleet was konden we eindelijk eens gaan eten! Op aanraden van ervaringsdeskundige Lizanne (is al een miljoen keer in Puerto Viejo geweest) zijn we naar een restaurant geweest waar je goed kon lunchen. Vooral de friet was erg goed volgens haar. Aangezien nog maar 3 of 4 keer friet op had die week, leek het mij wel een goed idee om voor de verandering maar weer eens keer friet te nemen. Ik kreeg het kleinste portie friet ooit. Ik had nog steeds honger. Na deze tijds -en geldverspilling zijn we naar een scooterverhuurbedrijf gegaan om 2 scooters te huren. Rianne ging verder met een paar vrienden van haar die ook naar Puerto Viejo waren dus gingen Ingo, Lizanne, Micha en ik verder als de scootergang. Voor 24 uur kan je voor $30 een scooter huren, omdat we met twee man eén scooter huurde was je p.p. 12,5 euro kwijt. Op de scooter zijn we naar Manzanillo geweest. Het was erg lekker weer en de zee en het strand was lekker rustig. Op de heenweg moest ik achterop bij Micha. Maar de rest van de dag heb ik de scooter geclaimd. Bij Manzanillo heb je ook een Nationaal park waar we aan het eind van de middag zijn geweest. In dit Nationaal park heb veel mooie strandjes een rotsen die in de zee staan. Vervolgens zijn we teruggereden naar Puerto Viejo. Terwijl Lizanne en Micha opzoek waren naar Rianne, hebben Ingo en ik voor wetenschappelijke doeleinden getest wat de topsnelheid van onze tweewielers waren. Don`t be gentle, it`s a rental! De scooters hier lopen bijna 100 km/u. na dit belangrijke testwerk zijn we voorzichtig teruggereden naar het hotel, om van de gratis wifi te genieten. `s Avonds zijn we met z`n vijven naar het hostel gegaan waar de groep van Rianne zat. De groep bestond uit vijf personen: Inge, Iris, Sandra, Lars en Floris. Zij liepen aanvankelijk stage in Nicaragua, maar daar waren alleen maar rellen etc. waardoor zij het land uit zijn gevlucht naar Costa Rica. Daar hebben ze allemaal een stage gekregen. Met deze bende van ellende zijn we uit eten geweest bij restaurant bikini. Daar heb ik een overheerlijk sushimenu genuttigd. Saillant detail: ik kreeg mijn hoofdgerecht eerder dan mijn voorgerecht. na mijn favoriete Japanse gerecht keerde de scootergang terug naar het hotel. Daar heb ik alle samenvattingen het WK in Rusland gekeken en we hebben internetgekkies zitten kijken, LOL. Hierna zijn we naar Stanford`s bar geweest, daar waren we vorige week ook geweest. Het was vrij rustig en we hebben bierpong gespeeld zonder bier. In de bar kwamen we Floris (de kakker) weer tegen en een Duitser genaamd Robert. Ik begon het gesprek in het Duits maar hij praatte de hele tijd verder in het Engels. Het werd mij al snel duidelijk dat hij zo stoned als een garnaal was. Hij vroeg om de haverklap om een sigaret en hij begon te vertellen dat hij een revolutie wilde starten. Na deze diepgaande conversatie ging de scootergang met nog wat andere willekeurige personen naar een Goa trance tent. Dat is een tent waar ze eentonige maar toch opzwepende muziek draaien. Het is vrij kleinschalig en erg druk. De meeste mensen dragen er wit en je kunt je huid verfraaien met fluorescerende lak. Door de blacklight geeft die lak en je witte kleding een erg leuk effecten. Daarnaast had ik ook nog mijn lichtgevende Heinekenstrik om mijn nek. Halverwege was ik die ineens kwijt. Nadat ik samen met een Zwitsers Franse señorita gezocht heb naar dit waardevolle attribuut kwam Micha mij vertellen dat hij iemand anders had gezien met mijn strik. Een Costa Ricaan vond het ook leuk blijkbaar zo`n strik. Nadat ik vreedzaam en professioneel de strik van zijn nek ontmanteld had ben ik moe naar het hotel gegaan. Ik werd om ongeveer half negen wakker. Iets te laat want Costa Rica – Servië was al afgelopen. Het is 0 – 1 voor Servië geworden, niet zo goed begin dus voor de Tico`s. Als ontbijt had ik pannenkoeken met vers tropisch fruit en maple syrup. Daarna zijn we op de scooter naar Cocles Beach gereden. Eenmaal daar aangekomen begon het keihard te regenen, dus viel ons plan om naar het strand te gaan letterlijk in het water. Toen zijn we maar weer teruggekeerd naar het hotel. Ingo en Micha hebben de scooters teruggebracht en hebben we uitgecheckt. vervolgens hebben we in een eettentje gezeten voor de goede Wifi. Ook was de wedstijd Brazilië – Zwitserland op de buis. Ik heb helaas niet de hele wedstrijd kunnen zien maar ik was al blij iets te zien. In een winkeltje tegenover de eettent heb ik een voetbalshirt van Costa Rica gekocht. Een officieel shirt kost hier maar 25 euro. Rond half twee stapten we op de bus naar Batan via Puerto Límon. Daar heb ik een heerlijke gefrituurde kippenpoot op en in Batan heb ik nog even kunnen pinnen. Ook hebben we een taxichauffeur gevonden die het prima vond dat we met z`n vieren op de achterbank zaten. Na eén minuut kwamen we al de politie tegen maar die toeterde alleen om hem te begroetten. We kwamen rond etenstijd aan in San Miguel. Daar was al de hele dag een paardenfeest bezig. Dat heb ik moeten missen, maar dat vind ik niet zo erg aangezien ik toch niks met paarden heb. Na het eten zijn we een paar uur naar dat feest gegaan, maar er was geen ene reet aan. Na dit kwalitatief uitermate teleurstellende dorpsfestijn ben ik mijn nest in gedoken.
25 juni
Op de maandag heb ik gepoogd een miniatuurversie van mijn brug te maken met karton. Dat is niet gelukt aangezien karton simpelweg te slap daarvoor is. De rest van de ochtend heb ik Tapa geholpen. Die was een paar greppels aan het graven om een betere waterafvoer mogelijk te maken. Na deze intensieve graafwerkzaamheden werd ik opgeroepen voor de afvalpolitie. Dit keer viel de buit wel mee. Ik denk dat onze harde aanpak zo langzamerhand zijn vruchten afwerpt. Wat ook zijn vruchten afwierp waren de ananasplanten. We hadden een stuk of 8 spongebobhuizen. Verse ananas is niet te vergelijken met wat je in Nederland hebt. Het is hier veel sappiger en zoeter. In de avond heeft de scootergang pudding gemaakt. Ik had eerder die dag een soort Saroma- achtige poeder gespot in de pulperia in San Miguel, en was wel benieuwd of het wat was. Terwijl onze pudding in de koelkast stond hebben wij ons met kaartspellen vermaakt. Uiteindelijk na lang wachten was de pudding klaar. Helaas was het het lange wachten niet waard. In de koelkast waar die in stond, hing een penetrante rotte eierenlucht die ook in onze pudding was gekomen. Daardoor was die min of meer niet te hachelen. Na deze culinaire mispeer zijn we maar gaan slapen, om de volgende dag weer fris en fruitig voor de dag te komen. Vlak na het helaas traditionele pinto-ontbijt had ik het evenzo traditionele mentorgesprek met Hanneke. De rest van de ochtend heb ik met Ingo een visnet gefabriceerd. Dit hebben we gemaakt van een visnet waarvan we de uiteinden aan elkaar gemaakt hebben met een visdraad. Na dit uiterst professionele vakwerk hebben we in de rivier gevist. Helaas hebben we geen vissen gevangen. Wel heb ik het afgelopen weekend digitaal determineermateriaal voor zoetwatervissen in Costa Rica gedownload, en heeft Maarten voor ons een boek over zoetwatervissen gekocht in San José. Dus mochten we ooit iets vangen, dan kunnen we wel onderzoeken wat we gevangen hebben. In de middag heb ik aan schoolopdrachten gezeten. In de avond hebben we gezellig weerwolven gespeeld. Daarna ben ik met Micha nog even naar de bar geweest. Op de woensdagochtend heb ik met Ingo de voorbereidingen voor de jungle dag gedaan. De batterijen zijn opgeladen en de SD-kaarten leeggemaakt. Daarna zijn we de tuin in geweest om fruit te oogsten. Omdat er rond deze tijd van het jaar de meeste bomen in de bloei staan moet dit nauwlettend in de gaten gehouden worden, voor de dieren er mee van door gaan. We hebben een paar mango`s, ananassen, avocado`s en limoenen geplukt. Na deze goede oogst kwam Natasja erbij en hebben we met zijn drieën onderhoud gepleegd aan het ananasveld. De geoogste planten hebben we weggehaald. De planten geven ook vaak eén of meerdere babyplant(en). Die hebben we geplant. ’s Avonds hebben we weer geweerwolfd, en hebben Lizanne, Ingo en ik weer pudding gemaakt. Deze keer was de pudding niet goed geroerd, waardoor het een vochtige substantie was waar allerlei gele klonten in ronddreven. Op de donderdag zijn we traditiegetrouw naar het reservaat gegaan. Deze keer gaan Hanneke ook mee, net als Ingo en Tapa. Het was erg zonnig, maar we hebben niet echt last gehad van de tropische temperaturen. Deze week was ik de sigaar en had ik poepdienst. Ik heb weer mijn stinkende best gedaan. De vangst was deze week riant met om en nabij de 30 mestkevers in totaal. Na de jungletocht hebben we de camerabeelden bekeken. Op de meeste camera`s stonden voornamelijk mensen en armadillo’s. maar we hadden het beste voor het laatst bewaard. Boven aan de rivier in het reservaat ligt een omgevallen boom. In die boom zit volgens mij een magneet die zoogdieren aantrekt. Op de camera die op de magneetboom gericht stond, hadden we beelden van een wasbeer die lekker lag te chillen, een trogon die heel mooi voor de camera poseerde en……………………………………………………………………………………………………………………………………. de avond stond in het teken van Femke. Het was de laatste avond dat zij hier was. Zij is de eerste van de vele studenten die de komende weken vertrekken. We hebben geweerwolfd, gebust en zijn naar de bar geweest. Ik heb niet al te laat gemaakt aangezien ik de volgende ochtend weer naar bar wilde gaan. Om 6 uur `s ochtends moest Costa Rica tegen Brazilië spelen. Van de studenten was ik de enige die het op kon brengen zó vroeg op te staan. In de bar werd ik vergezeld door de Maarten, een politieagent, her barpersoneel en later kwam Hanneke met Luuk. Costa Rica had de eerste wedstrijd verloren van Servië, dus moesten er nu drie punten gepakt worden. De eerste twintig minuten meldde Costa Rica zich een paar voor het Braziliaanse goal. Ze creëerde uiteindelijk ook een behoorlijke kans die professioneel om zeep werd geholpen. Helaas was dat ook uiteindelijk de enige goede mogelijkheid die ze kregen. Brazilië had het niet makkelijk met de verdedigende speelwijze en de keeper had daarnaast een magneet in zijn handschoenen zitten. Keylor Navas (Real Madrid) is een soort nationale volksheld hier omdat het niet vaak voor komt dat een Costa Ricaan speelt bij een grote Europese club. Voor de rest is Bryan Ruiz (ex-Twente) een bekende naam. Hij is de aanvoerder maar geen schim meer van de speler die het ooit was. De rest van het team bakt er niks van. Soms trapte ze bal maar lukraak weg omdat ze simpelweg niet wisten was ze ermee moesten doen. Bij Brazilië wist niemand echt de ban te breken. Pas in de blessuretijd scoorde de ‘gele kanaries’ tweemaal, en zodoende ligt Costa Rica er ook min of meer uit. Tijdens de wedstrijd kregen Maarten en ik pinto van de bareigenaresse. In tegenstelling tot de pinto van Mariá vond ik deze wel lekker. Na de wedstrijd hebben we een paar mestkevers gedetermineerd. Eind van de ochtend ben ik mee geweest naar Batan. Daar heb ik een nieuwe telefoon gekocht. Het betreft een Motorola die een zo`n 95 euro heeft gekost. Eenmaal terug in San Miguel bleek ik nog niet zo veel te hebben aan dit ding aangezien je Wifi nodig hebt om alles te activeren. `s Avonds heb ik met Khetil een nighttour gemaakt door de tuin. We hebben een wolfspin, kikkertjes en salamanders gezien. Daarna zijn we naar de bar gegaan om te pokeren. Ik heb tweemaal mijn inzet bijna verdubbeld. Klinkt als heel wat, maar we zetten allemaal 300 colonnes (45 cent ong.) dus valt de winst wel mee. `s Zaterdags ben ik weer naar Batan geweest voor Wifi. Vlak buiten het centrum heb je een verlaten bar waar ze Wifi hebben. Nadat ik mijn telefoon had ingesteld en een paar apps had gedownload bleek ik nog steeds niets te kunnen omdat ik nog geen contacten in die telefoon heb staan. Je zou zeggen dat je Nederlandse simkaart erin doen helpt, maar dat is niet zo. Terwijl Ingo en ik door het pittoreske Batan liepen spotte Ingo een zaak waar ze visspullen verkochten. Daar was ik vrijdags al naar op zoek gegaan zonder succes. `s Avonds is iedereen naar de bar geweest om afscheid te nemen van Lizanne die de dag erna zou vertrekken. Om twee uur lag iedereen. De zondag moest ik alweer om zes uur uit omdat we (Ingo, Micha, Khetil en ik) gingen raften. We werden opgepikt in Batan. De tocht van 29 kilometer begon bij de Turialba-vulkaan. Onderweg reden we door het centrale gebergte van Costa Rica. Langs de weg had je uitzicht over de nevelwouden. Echt onbeschrijfelijk mooi. de rafttocht ging over de Paquare-rivier. Dit is de vijfde beste raftrivier ter wereld. We werden begeleid door één ervaren raftinstructeur, een instructeur in opleiding en een man in een kajak die foto`s maakt. Khetil en ik hadden allebei onze action Cam meegenomen om al deze actie vastteleggen. De route was werkelijk adembenemend mooi en zat vol met mooie stroomversnellingen. In het raften heb je vijf categorieën stromen. Eén is rustig stromend water en vijf is zeer snel. Met commercieel raften is vier het hoogst haalbare. Op onze route zaten een paar categorie vier en een hoop categorie drie. Ik had drie keer eerder geraft, maar zo deze was de meest spectaculaire en het mooist. Halverwege kregen we lunch, de instructeurs hadden burrito`s met guacemole gemaakt. Echt superlekker. Langs de route zagen we veel vogelsoorten en een paar watervallen. Na deze geweldige rafttocht hebben we de foto`s bekeken en gekocht, en terug op de farm hebben we de videobeelden bekeken. De beelden waren goed gelukt. Op de maandagochtend heb ik aan schoolopdrachten gewerkt. Eind van de ochtend zijn Ingo en ik wezen vissen in de nabijgelegen rivier. We hadden deze keer i.p.v. mais, wormen gebruikt. Deze methode sloeg meteen aan. Al vrij snel hapte twee mooie vissen toe. Die hebben we daarna gedetermineerd. Het bleek een kleine soort meerval en een zonnebaars te zijn. Na het middageten zijn we verdergegaan, helaas hebben we niks aan de haak geslagen. Aan het eind van de middag ben ik verder gegaan met de prullenbak maken. Aan het begin van de avond zijn we naar de bar gegaan. Onderweg langs het voetbalveld waren ze aan het voetballen. Ze vroegen of we mee wilde doen. Samen met Kjetil zijn we meegaan doen. Het was ongeveer 11 tegen 11 en het ging er vriendschappelijk aan toe. Het was erg gezellig en iedereen hoorde erbij. Het veld was erg glibberig en vergelijkbaar met een weiland waar normaal gesproken koeien op horen te staan. Hierna zijn we in bar blijven hangen. Toen de bar om twaalf uur de deuren sloot vroeg Jonathan (plaatselijke politieagent) of we nog naar zijn huis wilden gaan. Samen met Lewis en Casper zijn we nog even bij hem geweest. Het was erg gastvrij en leuk om een keer bij een Costa Ricaan over de vloer te komen. Het was erg kaal ingericht viel mij op. De woonkamer was niet meer dan twee banken een gigantische flat screen en een Hifi-systeem. Ook aanwezig was zijn broer Ronnie (plaatselijke kapper). Ronnie sprak louter Spaans en Jonathan gebrekkig Engels. Ondanks de taalbarrière kon ik prima gesprekken voeren met ze, ook merkte ik dat ik Spaans steeds beter begin te begrijpen. Op de dinsdag zijn Ingo en ik naar Batan geweest om naar de telefoonzaak te gaan. Mijn telefoon was nog niet ingesteld voor 4G, maar in Batan heb een telefoonman zitten die op een magische wijze ervoor zorgt dat je internet kan gebruiken. Hierna zijn we naar een bar geweest waar ze wifi hebben. Eindelijk kon ik weer WhatsAppen! Al moet ik toegeven dat twee weken offline zijn ook wel lekker rustig is. Ik heb ook eindelijk weer lang kunnen bellen met het thuisfront. In de middag heb ik met Hanneke de tussenevaluatie gehad. Er waren een paar kleine verbeterpunten maar over het algemeen waren ze erg tevreden. Aan het eind van de middag zijn Kjetil, Ingo, Tapa en ik wezen voetballen. Later kwamen ook een jongen van ong. 15 jaar en Jaïro (de taxichauffeur) om mee te voetballen. Op de woensdag zijn we naar het nieuw aangekochte stuk land van Work with nature geweest. De stichting is van 33 hectare naar 70 hectare land gegaan! Het stuk land grenst aan het land wat al van hun was. De groep die meeging bestonden uit Maarten, Tapa, Ingo, Lewis, Micha en ik. Het is een stuk verder lopen dan het reservaat waar we normaal naar toe gaan. Het eerste gedeelte van het stuk land bestaan louter uit Chancho blanco bomen. 35 jaar geleden was dit nog weiland, maar de vorige eigenaar heeft er toen Chancho blanco`s geplaatst omdat die heel snel groeien. Aan het begin stonden ook vallen om Paca`s te vangen. Daar wordt veel op gejaagd, omdat pacavlees het beste vlees schijnt te zijn. We hebben daar twee cameravallen opgehangen om te kijken of er nog steeds gejaagd wordt en ook voor bewijsmateriaal. Dieper in het land wordt de begroeiing steeds dichter en mooier. Dit is oud regenwoud dat door WWN beschermd gaat worden. De tocht duurde in totaal zo`n zeven uur en was vrij zwaar, maar absoluut de moeite waard. Na de tocht trakteerde Maarten ons in de bar op een biertje. Toen we terug was er een nieuwe meisje bijgekomen in de groep. Het betrof de Vlaamse Eva, die vrijwilligerswerk komt doen voor drie weken. Aan het begin van de avond hebben Ingo en ik de batterijen van de camera’s opgeladen voor de volgende dag. Later zijn we naar de bar geweest, waar we om twaalf uur de verjaardag van Ingo hebben ingeluisterd. Op de donderdag zijn we weer naar het reservaat geweest, om de camera`s te vervangen. Omdat we de week ervoor zoveel mestkevers hadden hoefden we geen poep te vervangen. We hoefden alleen de mestkevers uit de val te halen om later te kunnen determineren. Speciaal voor Ingo zijn we ook naar het uitkijkpunt gelopen, zodat hij daar foto`s kon maken. Het was ouderwets gezellig met Tapa in de jungle, en het weer viel ook mee. In de middag hebben we eerst de beelden gekeken. Op de beelden stonden een ocelot, een paar armadillo`s, een kolibrie en ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… later op de middag hebben we met alle studenten en de begeleiding in de bar geweest om Ingo toe te zingen en taart te eten. In de avond zijn we weer naar de bar geweest om verder te vieren dat Ingo 19 jaar oud is. Op de vrijdagochtend hebben we weer mestkevers gedetermineerd. Eén daarvan was een nieuwe soort. Na de mestkevers was het een beetje een chaos. Het begon ineens flink te waaien. De bomen hier zijn dat niet gewend en overal vielen takken. Na deze ‘storm’ kwam Jaïro Ingo, Kjetil, Micha en mij ophalen om naar Batan te taxiën. Langs de weg was de nasleep van de storm goed merkbaar. Er lagen allemaal takken en bomen op de weg en de stroom was ook uitgevallen. Vanuit Batan zijn we naar Puerto Viejo gegaan om een Ingo`s verjaardag te vieren en omdat het Kjetil `s laatste weekend was. Deze keer sliepen we net als de eerste keer in de Coco loco lodge. In de avond hebben we bij een cocktailbar gegeten en gedronken. De cocktails werden vers bereidt met vers fruit, echt zalig. Daarna hebben we even in het hotel gechilled en we uit geweest. de volgende dag waren we van plan naar Cahuita national park te gaan. In eerste instantie wilde wij weer scooters huren, maar de verhuurder van de vorige keer was gesloten. In heel Puerto Viejo heb eén andere verhuurder die een exorbitante 80 dollar per dag vroeg! Dan maar geen scooters. Plan B was een auto huren, want die kostte zo`n 40 dollar per dag. Bij die verhuurder werd ons verteld dat er binnen twintig minuten een auto klaarstond. Ruim een halfuur later stond er nog niet, maar volgens het bedrijf kwam die er wel over nog steeds twintig. Dus ook geen auto dan maar! De bus was ook lang wachten dus zijn we met een taxipiraat gegaan. Cahuita national park is een park langs de Caribische zee waar je een grote kans hebt om apen, luiaards, wasberen en pitvipers te zien. Al vrij snel zagen we een two toed sloth. De eerste keer dat ik die soort zag, aangezien ik op de farm alleen maar three toed sloths gezien heb. Meteen daarna spotte we een wasbeer die in een vuilnisbak zat te zoeken naar eten. Verderop zaten drie white-troathed capuchin Monkey `s te spelen met elkaar. Even later zaten er twee wasberen in de boom, die later naar beneden kwamen waar nog een derde wasbeer was. Een stuk verderop zat een moederbrulaap met een jonkie op haar rug in de boom. We zijn gelopen tot aan de ‘punt’ wat ongeveer halverwege de route is. Maar vanwege de tijd moesten we daar omkeren. Op de terugweg hebben we ‘slechts’ een two toed sloth gezien. In totaal hebben we zo`n drie uur door het park gelopen. Na deze tocht hebben we wat gegeten in Cahuita en zijn we teruggegaan naar Puerto Viejo. Daar hebben we ons opgefrist en uitgerust voor de avond. `s Avonds hebben eerst bij Bikini gegeten om daarna te gaan stappen. In tegenstelling tot de vorige keren was Puerto Viejo zo goed als uitgestorven. Wat de volgende dag wel goed uitkwam. Door de niet zo spannende avond van te voren waren we vroeg opgestaan. We hebben bij de ‘YouTube bar’ ontbeten. Daar konden we het eind van Rusland – Spanje zien. Ook aanwezig waren een paar Spanjaarden, die na deze blamage meteen met de noorderzon vertrokken waren. Ter gelegenheid van mijn vaders 54e verjaardag heb ik met alle op zijn verjaardag aanwezige gasten eventjes kunnen bellen. Na het ontbijt zijn we naar Manzanillo geweest om daar te gaan snorkelen. Maar net als veel dingen dit weekend zat dat ook niet mee. Het water was te troebel om fatsoenlijk te kunnen snorkelen en het weer sloeg ook vrij snel om. Daarom zijn we teruggekeerd naar het hotel om uit te checken. Tijd om maar weer terug te gaan naar San Miguel. Uiteraard ging dat niet zoals gepland. We hadden ons in de vertrektijden van de bus vergist, waardoor we pas om vier uur weg gingen uit Puerto Viejo. De reis naar Puerto Límon ging voorspoedig maar daar moesten we vervolgens weer bijna anderhalf uur wachten op de bus naar Batan. in Puerto Límon heb ik verrukkelijke kip op om de tijd te doden en honger te stillen. De bus reed vervolgens vlotjes door het donker naar Batan. langs de route staan bijna geen lantaarnpalen waardoor je vrij weinig zag als je uit het raam keek. Om ongeveer half negen kwamen we aan in Batan. Eén van de eerste dingen die ons verteld werd bij aankomst is dat je niet in Batan moet komen als het donker is. We hadden afgesproken met Jaïro dat hij ons kwam ophalen om half negen, dus kwam hij ons heel stipt om kwart voor negen ophalen. We kwamen na negenen pas aan op de stichting, waar we natuurlijk na dit lange weekend meteen naar de bar gingen. Daar zat mijn grote vriend Jonathan met z`n broer Ronnie (kapper). Daar heb ik even een afspraak gemaakt om de volgende dag geknipt te worden. Op de maandagochtend heb ik gewerkt aan schoolopdrachten en hebben we afscheid genomen van Kjetil. In middag heb ik aan mijn logboek gezeten na een lange tijd en stond de afvalpolitie weer paraat om de straten schoon te maken. Door de harde regen was de ronde deze erg kort, viel het plan om de prullenbak af te maken in het water. In de avond zijn we naar bar geweest, omdat het Susans laatste avond was. Op de dinsdag hebben we Susan en haar broer die er ook was uitgezwaaid. Nu zijn we in twee weken tijd van elf man gekrompen naar zes. Wel was Susan de laatste van deze exodus. De komende paar weken zitten Ingo, Natasja, Eva, Micha, Rianne en ik met elkaar opgezadeld. In de middag hebben Ingo en ik Tapa geïnterviewd voor de cultuuropdracht van school. In de avond heb ik met Micha en Eva een nighttour gehouden over de farm. De tour was door de regen vrij kort, maar wel krachtig. We hebben een tarantula, Kinkajou en dwarf glass frog gezien. Op de woensdag was het plantdag. Dat is in leven geroepen omdat de week eerder Casper was vertrokken. Hij had een herbebossingsplan gemaakt voor de grasvlakten in het reservaat. Wij hebben zijn werk voortgezet. Op de farm staat een soort huisje met allerlei verschillende soorten boompjes die geplant kunnen worden in het reservaat. Het plan was om 35 boompjes te planten. De soorten bestaan uit verschillende soorten zachthout en hardhout. Het is de bedoeling dat het snelgroeiende zachthout een halfschaduw creëert, dat er voor zorgt dat de hardhoutbomen de kans krijgen om te kunnen groeien. Allereerst maaide Maarten of iemand anders behalve ik (ik heb een machettemes-verbod) het gras kort, daarna woelde ik het gras om met een riek. Vervolgens werd er een gat gegraven waar de boom in geplant werd. De eerste 15 bomen werden geplaatst op plekken van eerder geplante bomen die het niet gered hadden. De laatste 20 bomen weren op een nieuwe plek geplant. Daarvan heb ik de gps-coördinaten gemeten en de hoogte van de bomen genoteerd. In de avond zijn we naar de bar geweest. Op de weg terug zag ik op de farm een armadillo in de bosjes. Donderdags zijn Ingo, Tapa en ik naar de jungle geweest om de cameravalronde weer te maken. Voor het mestkeveronderzoek hoefde we niks te doen, makkelijk dagje dus. Het `s nachts geregend dus het was lekker glibberig in de jungle. Omdat een paar plekken regelmatig geen beelden hebben we een paar camera`s van plaats gewisseld. In de middag hebben we de beelden bekeken. Daarop stonden een tayra, opossum, eekhoorn en een duif die dertig keer heen en weer liep voor de camera.