Eerste dagen in costa rica 🌎✈️🏖🏖
26 mei 2018 - Honselersdijk, Nederland
Logboek week 1:
Rond 09:45 waren strelitzia Natasja en Thomas de toekan (in bijpassende outfit) op Schiphol gearriveerd. Na de familie adios te hebben gezegd, kon het avontuur beginnen. Op Schiphol liep alles op rolletjes. De vlucht ging van Schiphol via Panama-Stad naar San José. Rond 12:30 ging de Boeing 777-300er van KLM de lucht in om rond 17:00 lokale tijd op Tocumen international airport te landen. In panama begon het al te schemeren en was het regenachtig. De gate waar we moesten zijn was naast de gate waar we uitkwamen dus dat was lekker makkelijk. Na anderhalf uur wachten werden we met de pendelbus naar het vliegtuig gebracht. De embrear van Copa air was dik in orde en bracht ons in anderhalf uur naar San José. Daar kwamen we rond 7 uur lokale tijd aan. De douane-inspectie en het bagage ophalen ging vlot. Na de stempel in het paspoort konden we meteen door met de taxi naar het hotel. De rit duurde maar 5 minuutjes. We hebben geslapen in Hotel La Guaria in Alajuala. Het hotel lag zo’n drie kilometer van de luchthaven en midden in het centrum van Alajuela. Tijdens de korte taxi rit viel ons op dat het allemaal heel erg Amerikaans is in Alajuela. Het centrum bestond uit kaarsrechte straten en blokken. Ook zijn de typisch Amerikaanse winkels en eetgelegenheden goed vertegenwoordigd. Het hotel was erg goed met twee uitstekende bedden, bank, tv, goede badkamer en goede WIFI. Als diner zijn we bij de snackbar met de twee gele bogen geweest, het eten was buitengewoon. Op de weg er naar toe viel ons op dat tussen de stoep en weg een open afvoergoot waar van alles en nog wat in ligt. Daarnaast is het vrij normaal om kakkerlakken tegen te komen op straat. Ook merkte we dat voetgangersveiligheid nog niet echt een ding is. Bij grote kruispunten moet je maar oversteken in de hoop dat je niet wordt gekopt door een auto. Rond 10 uur gingen de ogen dicht. Midden in de nacht werd ik nog wel wakker omdat er in het hotel Amerikanen waren die dachten dat het leuk was om midden in de nacht te gaan zwemmen. Rond half 4 werden we allebei wakker en begon de dag.
Na een ontbijtje bestaande uit tosti en tropisch fruit stapte we rond 6 uur in de taxi. In Costa Rica is het leven iets anders dan in Nederland. iedereen hier word rond 5 uur wakker, omdat dan de zon opkomt. De taxi bracht ons naar de Caribeños busterminal in San José. Onderweg stonden we rond 06:15 in de ochtendspits. Het viel mij op dat bijna iedereen een Japanse of Koreaanse auto rijdt en er ook veel motorrijders zijn. In de hoofdstad reden we langs en door sloppenwijken. Overal op straat lag afval en de taxichauffeur zigzagde over het wegdek dat enigszins vergelijkbaar is met België. Op straat lagen er daklozen te slapen, mensen deden hun behoefte en waste er hun kleren. Rond 07:15 arriveerde we bij de terminal. De bustickets kostte net als de taxi geen reet. Omdat de bus pas om 9 uur hadden we tijd om naar de Walmart te gaan. Omdat we natuurlijk met onze bagage door de favela`s die enorme 500 meter af wilde leggen zijn we met de taxi naar de supermarkt gegaan. Door hebben we onze bagage in een winkelkarretje gelegd en zo zijn we door de winkel heengelopen. Daar hebben we wat drinken, snacks en simkaartjes gekocht. Om 9 uur vertrok de bus naar Batán. De weg ging door de Jungle en de bergen en langs de weg waren ananasplantages en nog wat kleine dorpjes. Het laatste stuk van de reis ging langs bananenplantages. De plantages zijn enorm groot, ze nemen tientallen vierkante kilometers in beslag. Op die plantage groeien de bananen van onder meer Chiquita, Dolé en Del Monte. Grote kans dus dat de bananen in jouw keuken hiervandaan komen. Rond half 12 zette de bus ons af in Batán. Door stond Maarten van der Beek (mede-eigenaar van het project en stagebegeleider) om ons op te halen. Na het pinautomaat geplunderd te hebben reden we richting het project. Onderweg spotte Maarten een amfibie die hij nog nooit had gezien. Het leek op een grote worm of een kleine slang. Het was geen van beide het was een ceacillian. Het project is gesitueerd in de jungle en bestaat uit een grote tuin, onderzoekcentrum, verblijf voor de studenten, huis van de eigenaar van het perceel en het huis van Maarten en zijn vrouw en twee kinderen. Het studentenverblijf is gloednieuw en het heeft 3 slaapkamer met elk 2 stapelbedden, twee Wc’s, 2 douches en een eetzaal met keuken. Bij aankomst hebben we de gids (Vladimir a.k.a Tapa) ontmoet en de kok Maria. Na de lunch kwamen de andere hier residerende studenten aan. Het was een gezelschap bestaande uit 8 studenten plus Matthijs Bol (mede-eigenaar). Het was een gezellig gezelschap en we werden warm welkom geheten. De studenten die hier zitten doen allemaal studies in de biologie. `s middags hebben we uitleg gehad over de regels en de vrouw, zus en kinderen van Maarten ontmoet. Naast de mensen hebben we ook al een paar luiaards gezien! In de avond heb ik mijn spullen uitgepakt en een wat meer kennis gemaakt met de studenten. Na een uitstekende nachtrust te hebben gehad was ik als eerste wakker! De eerste volledige dag op het project kon beginnen. Het ontbijt vind hier plaats om 07:00 en wordt door de onvolprezen Maria bereidt. Het bestond uit geroosterd brood, mango en ananas. In de ochtend heb ik met Natasja en planning gemaakt voor schoolopdrachten en we zijn naar het dorpje in de buurt geweest. In het dorpje zit een basisschooltje, twee kleine winkeltjes, een voetbalveld en een barretje. In een klein winkeltje hebben we ons beltegoed opgewaardeerd. Op de terugweg kwamen we grote mieren en een paar gifkikkers tegen. 1 feloranje, 1 rode, en een zwart met gifgroene. De kikkers vallen enorm op en zijn heel gaaf om te zien. Na de lunch, die om 12:30 is en bestaat uit een warme maaltijd, hebben Natasja en ik Lewis geholpen met het maken van zijn vlinderkasje en met het oudste zoontje van Maarten (Abel) gezwommen in de rivier vlakbij de stichting. Aan het eind van de middag kwam Ingo met zijn moeder om de watermanagementclub te completeren. In de avond stond er een avond aan de bar in het dorp op te omdat het Arjen zijn laatste dag was. De bar is oud, vervallen en beregezellig, het bier is erg goedkoop. Ik had nog wel jetlag dus echt lang ben ik niet gebleven.
24 mei:
We begonnen de goed met de Pinto van Maria. Pinto is rijst met zwarte bonen en gebakken ei. Dat is erg lekker om de dag mee te beginnen en typisch Costa Ricaans. Na het ontbijt kregen de watermanagers plus een andere student een rondleiding in de tuin door Hanneke (Maartens vrouw). In de grote tuin, die door de eigenaresse van het land Kimberly is aangelegd, staan veel eetbare planten en vruchten. Het mogelijk om hier genieten van onder meer: ananas, gember, limoengras, waterappel, limoen, bananen en nog veel meer! Na de lunch bestaande uit pasta met pesto, is de afvaardiging van watermanagement aan de tafel gegaan met Hanneke. Zij heeft ons uitgelegd wat wij gaan doen en de wensen vanuit school besproken. We kregen te horen dat we de taak krijgen om de cameravallen te verzorgen. 1 dag per week gaan we in de jungle de cameravallen vervangen en de data verzamelen en analyseren. Naast de cameravallen gaan we het mestkeveronderzoek verzorgen. In de jungle staan potjes met poep waar mestkevers op af komen. Wij krijgen de ondankbare taak om de potjes te vervangen met poep. Daarnaast gaan wij de mestkevers in kaart brengen. Dit wordt gedaan omdat mestkevers een indicatie zijn voor de stichting hoeveel zoogdieren in het reservaat voor komen. Naast deze twee projecten willen we watermanagement gerelateerde dingen gaan doen. Het idee is om het watersysteem in kaart te brengen en op een paar plaatsen een monster te namen. Of dat laatste gaat lukken is nog maar de vraag aangezien we niet de mogelijkheden hebben om de monsters te analyseren. Ook heb ik het idee om de doorgang van het terrein bij de ingang die nu onder water staat aan te passen. Ik zit aan een stuw te denken die een kleine hoeveelheid water doorlaat. Het water wat doorgelaten wordt komt terecht in de geul waarover een paar planken liggen voor voertuigen en voertuigen. In de middag zijn Natasja en ik met een andere student en Maarten naar Batán geweest om onze telefoon te voorzien van werkend internet. In Batán wil je voor de rest niet dood gevonden worden. Het stink er, is super chaotisch en loeiheet. Nadat ik Batán heb overleefd heb ik een goddelijk middagdutje gehouden in de hangmat. In de avond was het erg rustig en is iedereen vroeg naar bed gegaan.
Op 25 mei:
Wederom begonnen we dag met Pinto. op programma stond het afmaken en later controleren van de planning. Daarnaast hebben we bij de rivier wat meetwerkzaamheden uitgevoerd voor het project tropicana (de naam voor ons project bij de ingang in de riveir). ook hebben we Hanneke op de hoogte gesteld van het project, ze reageerde enthousiast. Net als ons vond ze het een goed idee, maar de uitvoerbaarheid is nog wel dingetje. Toen we rivier opgemeten hadden kwam ik tot de conclusie dat het toch iets breder was dan ik dacht. In de middag zijn de watermanagers wezen zwemmen in de rivier.
Rond 09:45 waren strelitzia Natasja en Thomas de toekan (in bijpassende outfit) op Schiphol gearriveerd. Na de familie adios te hebben gezegd, kon het avontuur beginnen. Op Schiphol liep alles op rolletjes. De vlucht ging van Schiphol via Panama-Stad naar San José. Rond 12:30 ging de Boeing 777-300er van KLM de lucht in om rond 17:00 lokale tijd op Tocumen international airport te landen. In panama begon het al te schemeren en was het regenachtig. De gate waar we moesten zijn was naast de gate waar we uitkwamen dus dat was lekker makkelijk. Na anderhalf uur wachten werden we met de pendelbus naar het vliegtuig gebracht. De embrear van Copa air was dik in orde en bracht ons in anderhalf uur naar San José. Daar kwamen we rond 7 uur lokale tijd aan. De douane-inspectie en het bagage ophalen ging vlot. Na de stempel in het paspoort konden we meteen door met de taxi naar het hotel. De rit duurde maar 5 minuutjes. We hebben geslapen in Hotel La Guaria in Alajuala. Het hotel lag zo’n drie kilometer van de luchthaven en midden in het centrum van Alajuela. Tijdens de korte taxi rit viel ons op dat het allemaal heel erg Amerikaans is in Alajuela. Het centrum bestond uit kaarsrechte straten en blokken. Ook zijn de typisch Amerikaanse winkels en eetgelegenheden goed vertegenwoordigd. Het hotel was erg goed met twee uitstekende bedden, bank, tv, goede badkamer en goede WIFI. Als diner zijn we bij de snackbar met de twee gele bogen geweest, het eten was buitengewoon. Op de weg er naar toe viel ons op dat tussen de stoep en weg een open afvoergoot waar van alles en nog wat in ligt. Daarnaast is het vrij normaal om kakkerlakken tegen te komen op straat. Ook merkte we dat voetgangersveiligheid nog niet echt een ding is. Bij grote kruispunten moet je maar oversteken in de hoop dat je niet wordt gekopt door een auto. Rond 10 uur gingen de ogen dicht. Midden in de nacht werd ik nog wel wakker omdat er in het hotel Amerikanen waren die dachten dat het leuk was om midden in de nacht te gaan zwemmen. Rond half 4 werden we allebei wakker en begon de dag.
Na een ontbijtje bestaande uit tosti en tropisch fruit stapte we rond 6 uur in de taxi. In Costa Rica is het leven iets anders dan in Nederland. iedereen hier word rond 5 uur wakker, omdat dan de zon opkomt. De taxi bracht ons naar de Caribeños busterminal in San José. Onderweg stonden we rond 06:15 in de ochtendspits. Het viel mij op dat bijna iedereen een Japanse of Koreaanse auto rijdt en er ook veel motorrijders zijn. In de hoofdstad reden we langs en door sloppenwijken. Overal op straat lag afval en de taxichauffeur zigzagde over het wegdek dat enigszins vergelijkbaar is met België. Op straat lagen er daklozen te slapen, mensen deden hun behoefte en waste er hun kleren. Rond 07:15 arriveerde we bij de terminal. De bustickets kostte net als de taxi geen reet. Omdat de bus pas om 9 uur hadden we tijd om naar de Walmart te gaan. Omdat we natuurlijk met onze bagage door de favela`s die enorme 500 meter af wilde leggen zijn we met de taxi naar de supermarkt gegaan. Door hebben we onze bagage in een winkelkarretje gelegd en zo zijn we door de winkel heengelopen. Daar hebben we wat drinken, snacks en simkaartjes gekocht. Om 9 uur vertrok de bus naar Batán. De weg ging door de Jungle en de bergen en langs de weg waren ananasplantages en nog wat kleine dorpjes. Het laatste stuk van de reis ging langs bananenplantages. De plantages zijn enorm groot, ze nemen tientallen vierkante kilometers in beslag. Op die plantage groeien de bananen van onder meer Chiquita, Dolé en Del Monte. Grote kans dus dat de bananen in jouw keuken hiervandaan komen. Rond half 12 zette de bus ons af in Batán. Door stond Maarten van der Beek (mede-eigenaar van het project en stagebegeleider) om ons op te halen. Na het pinautomaat geplunderd te hebben reden we richting het project. Onderweg spotte Maarten een amfibie die hij nog nooit had gezien. Het leek op een grote worm of een kleine slang. Het was geen van beide het was een ceacillian. Het project is gesitueerd in de jungle en bestaat uit een grote tuin, onderzoekcentrum, verblijf voor de studenten, huis van de eigenaar van het perceel en het huis van Maarten en zijn vrouw en twee kinderen. Het studentenverblijf is gloednieuw en het heeft 3 slaapkamer met elk 2 stapelbedden, twee Wc’s, 2 douches en een eetzaal met keuken. Bij aankomst hebben we de gids (Vladimir a.k.a Tapa) ontmoet en de kok Maria. Na de lunch kwamen de andere hier residerende studenten aan. Het was een gezelschap bestaande uit 8 studenten plus Matthijs Bol (mede-eigenaar). Het was een gezellig gezelschap en we werden warm welkom geheten. De studenten die hier zitten doen allemaal studies in de biologie. `s middags hebben we uitleg gehad over de regels en de vrouw, zus en kinderen van Maarten ontmoet. Naast de mensen hebben we ook al een paar luiaards gezien! In de avond heb ik mijn spullen uitgepakt en een wat meer kennis gemaakt met de studenten. Na een uitstekende nachtrust te hebben gehad was ik als eerste wakker! De eerste volledige dag op het project kon beginnen. Het ontbijt vind hier plaats om 07:00 en wordt door de onvolprezen Maria bereidt. Het bestond uit geroosterd brood, mango en ananas. In de ochtend heb ik met Natasja en planning gemaakt voor schoolopdrachten en we zijn naar het dorpje in de buurt geweest. In het dorpje zit een basisschooltje, twee kleine winkeltjes, een voetbalveld en een barretje. In een klein winkeltje hebben we ons beltegoed opgewaardeerd. Op de terugweg kwamen we grote mieren en een paar gifkikkers tegen. 1 feloranje, 1 rode, en een zwart met gifgroene. De kikkers vallen enorm op en zijn heel gaaf om te zien. Na de lunch, die om 12:30 is en bestaat uit een warme maaltijd, hebben Natasja en ik Lewis geholpen met het maken van zijn vlinderkasje en met het oudste zoontje van Maarten (Abel) gezwommen in de rivier vlakbij de stichting. Aan het eind van de middag kwam Ingo met zijn moeder om de watermanagementclub te completeren. In de avond stond er een avond aan de bar in het dorp op te omdat het Arjen zijn laatste dag was. De bar is oud, vervallen en beregezellig, het bier is erg goedkoop. Ik had nog wel jetlag dus echt lang ben ik niet gebleven.
24 mei:
We begonnen de goed met de Pinto van Maria. Pinto is rijst met zwarte bonen en gebakken ei. Dat is erg lekker om de dag mee te beginnen en typisch Costa Ricaans. Na het ontbijt kregen de watermanagers plus een andere student een rondleiding in de tuin door Hanneke (Maartens vrouw). In de grote tuin, die door de eigenaresse van het land Kimberly is aangelegd, staan veel eetbare planten en vruchten. Het mogelijk om hier genieten van onder meer: ananas, gember, limoengras, waterappel, limoen, bananen en nog veel meer! Na de lunch bestaande uit pasta met pesto, is de afvaardiging van watermanagement aan de tafel gegaan met Hanneke. Zij heeft ons uitgelegd wat wij gaan doen en de wensen vanuit school besproken. We kregen te horen dat we de taak krijgen om de cameravallen te verzorgen. 1 dag per week gaan we in de jungle de cameravallen vervangen en de data verzamelen en analyseren. Naast de cameravallen gaan we het mestkeveronderzoek verzorgen. In de jungle staan potjes met poep waar mestkevers op af komen. Wij krijgen de ondankbare taak om de potjes te vervangen met poep. Daarnaast gaan wij de mestkevers in kaart brengen. Dit wordt gedaan omdat mestkevers een indicatie zijn voor de stichting hoeveel zoogdieren in het reservaat voor komen. Naast deze twee projecten willen we watermanagement gerelateerde dingen gaan doen. Het idee is om het watersysteem in kaart te brengen en op een paar plaatsen een monster te namen. Of dat laatste gaat lukken is nog maar de vraag aangezien we niet de mogelijkheden hebben om de monsters te analyseren. Ook heb ik het idee om de doorgang van het terrein bij de ingang die nu onder water staat aan te passen. Ik zit aan een stuw te denken die een kleine hoeveelheid water doorlaat. Het water wat doorgelaten wordt komt terecht in de geul waarover een paar planken liggen voor voertuigen en voertuigen. In de middag zijn Natasja en ik met een andere student en Maarten naar Batán geweest om onze telefoon te voorzien van werkend internet. In Batán wil je voor de rest niet dood gevonden worden. Het stink er, is super chaotisch en loeiheet. Nadat ik Batán heb overleefd heb ik een goddelijk middagdutje gehouden in de hangmat. In de avond was het erg rustig en is iedereen vroeg naar bed gegaan.
Op 25 mei:
Wederom begonnen we dag met Pinto. op programma stond het afmaken en later controleren van de planning. Daarnaast hebben we bij de rivier wat meetwerkzaamheden uitgevoerd voor het project tropicana (de naam voor ons project bij de ingang in de riveir). ook hebben we Hanneke op de hoogte gesteld van het project, ze reageerde enthousiast. Net als ons vond ze het een goed idee, maar de uitvoerbaarheid is nog wel dingetje. Toen we rivier opgemeten hadden kwam ik tot de conclusie dat het toch iets breder was dan ik dacht. In de middag zijn de watermanagers wezen zwemmen in de rivier.
Ben nu al benieuwd naar het volgende deel
Diviértete en particular en Costa Rica